Voortgang vergunningverlening PFAS-lozing in Limburg: blijft een raar verhaal

Uitstel: inventarisatie en onderzoek

Wel werd unaniem ingestemd met een motie van D66 om een breed onderzoek te starten naar PFAS-lozingen in de provincie. Het provinciebestuur is van plan samen met het waterschap te inventariseren waar PFAS-lozingen plaatsvinden en welke innovatieve zuiveringstechnologieën beschikbaar zijn. Ook wordt onderzocht of er rijksmiddelen beschikbaar zijn voor proefprojecten met deze technieken. Dit betekent gewoon “oogluikend toestaan”, zolang we nog niet echt weten of het slecht is (sic).

Weerstand

 De vergunning voor CFS is al langere tijd onderwerp van discussie en stuit op weerstand van onder andere Waterschap Limburg, drinkwaterbedrijven, de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT), de gemeente Weert en de Tweede Kamer. Zij maken zich zorgen over de impact van PFAS op het drinkwater en het milieu. En terecht.

GS: vergunning verantwoord

Gedeputeerde Staten (GS) stellen echter dat de verwerking en lozing van PFAS-houdend afvalwater door CFS verantwoord is. Volgens hen voldoet het bedrijf aan de minimalisatieplicht voor Zeer Zorgwekkende Stoffen en worden de milieukwaliteitsnormen niet overschreden. “Wij komen in dit ontwerpbesluit tot de conclusie dat een verantwoorde verwerking en lozing van PFAS-houdend afvalwater door CFS geborgd is.” Die borging zit ‘m in een pakket aan maatregelen, monitoring, bronaanpak en nabehandeling waarmee de afvalverwerker volgens GS aan de BBT-vereisten en de minimalisatieplicht voldoet.

BBT

De PFAS die CFS loost, komen via de rioolwaterzuiveringsinstallatie (rwzi) in Weert en de Zuid-Willemsvaart uiteindelijk in de Maas terecht. Omdat rwzi’s PFAS niet kunnen verwijderen, is dit een belangrijk bezwaar van de tegenstanders. Toch stellen GS dat de lozing zorgvuldig is getoetst en dat de provincie zich inzet om Zeer Zorgwekkende Stoffen uit het milieu te weren. Ze wijzen erop dat CFS gebruikmaakt van Best Beschikbare Technieken (Dat is mooi napraten, maar de beste technieken zijn duur en komen daarom waarschijnlijk niet beschikaar),

Volgens GS is nul lozing onrealistisch vanwege de diffuse verspreiding van PFAS in afvalstoffen. Alternatieve technieken zoals membraantechnologie zijn volgens hen technisch en economisch niet haalbaar voor het type afvalwater van CFS. Dit standpunt verschilt van dat van de ILT, die vier alternatieve technieken noemt.[2]

Tot slot verklaren GS het advies om de vergunning te weigeren ongegrond. De immissietoets toont volgens hen aan dat de waterkwaliteit van de Maas niet wordt beïnvloed. Mocht uit lopende gesprekken blijken dat de toets moet worden aangepast, dan zal dat gebeuren. GS houden dus nog een slag om de arm, maar blijven bij hun conclusie dat vergunningverlening gerechtvaardigd is.

1. Motie Peters: aangehouden

1. Motie Wesseling : unaniem aangenomen

Bijlage 2 Overzicht 34 bedrijven met vergunde PFAS-emissies naar het oppervlaktewater in 2023

Literatuur