Planeconomie & Vastgoedrecht

Van consultant tot wethouder: zelf meer beslissingen nemen. Deel 3

dinsdag 15 november 2022

In deze reeks interviewen wij voormalige consultants welke nu als wethouder werkzaam zijn. Hoe anders is hun rol nu en hoe kijken ze als wethouder tegen de huidige crisissen aan? In deel 3 wethouder Robin Kersbergen. Hij is sinds juni 2022 wethouder binnen de gemeente Bodegraven - Reeuwijk. Eerder was hij onder andere werkzaam als consultant bij meerdere banken en tevens raadslid voor de gemeente Bodegraven - Reeuwijk.

Waarom ben je wethouder geworden?

Ik ben al heel lang politiek actief en vanaf jongs af aan heb ik al interesse in de politiek. Op jonge leeftijd deed ik al actief mee aan debatten op de middelbare school. Als ik de krant las, vormde ik ook vaak een eigen mening en vond ik vaak dat dingen anders moesten. Op een gegeven moment stond er een stuk in de krant wat voor mij aanleiding was om in te spreken in de raad. Ik was 23 en kwam zo terecht in de lokale politiek. In 2017 werd ik benaderd door de lokale VVD of ik politiek actief wilde worden en al snel was ik campagneleider en kwam ik op plek 4 op de lijst. We behaalden 6 zetels en zo kwam het dat ik op mijn 25e al in de raad zat. En nu op mijn 29e ben ik dan wethouder. Het kwam op mijn pad, ik werd ervoor gevraagd en het leek me een mooie uitdaging.

Heb je iets aan je eerdere ervaringen als consultant? Zijn er dingen die je goed kan gebruiken in je huidige rol als wethouder nu? Is je rol nu heel anders?

Mijn rol is zeker heel anders en vooral ook veel breder. Op projecten had ik vaak een helder beeld van wat er moest gebeuren en met wat uitzoekwerk kreeg je het verhaal vrij goed compleet. Als bestuurder is dit anders. Het is niet zo dat we ergens beginnen, de informatie bij elkaar halen, project afronden en weer doorgaan. Het zijn veel vaker langlopende processen of cyclisch terugkerende onderwerpen. Ook ben je veel vaker en met veel meer mensen in gesprek, wat vaak inhoudt dat de definitieve richting pas laat in het proces echt zeker is. Als wethouder ben je zodoende voortdurend richting aan het geven en aan het bijsturen. In mijn vorige rol als consultant was het meer zoeken naar de logica en structuur, dit netjes verpakken en ervoor zorgen dat een ander daar weer mee uit de voeten kan. Gelukkig zie ik daar ook wel enige overlap. In mijn huidige portefeuilles loop ik er geregeld tegenaan dat overzicht en structuur nog ontbreken. Dat terwijl we als gemeente in een positie zitten die maakt dat we financiële keuzes moeten maken. En om weloverwogen keuzes te maken, is het belangrijk om goed inzicht te hebben om dingen met elkaar te kunnen vergelijken. Dus dat zoeken naar hoe krijgen we het juiste totaalplaatje is iets wat ik in mijn rol als consultant veel deed en nu goed kan gebruiken in mijn rol als wethouder.

Zijn er bepaalde dingen als consultant makkelijker uitvoerbaarder dan als bestuurder?

Als bestuurder ben je meer gebonden aan procedures die vaak tijd kosten. De snelheid is dus minder. Wat voor mij een wezenlijk verschil is, dat je als consultant met een bepaald vraagstuk zit waar je links of rechtsaf kan. Je legt dit dan voor aan de projectleider en samen overleg je dan wat het beste is. Je schaaft het misschien een beetje bij en vervolgens ga je door. Als wethouder moet ik die beslissing zelf nemen, alle algemene en individuele belangen zorgvuldig wegend. En soms moet je dan ook gewoon niet-populaire besluiten nemen, dat is niet anders. Niet iedereen is overal er altijd blij mee maar zolang je het kan uitleggen en verdedigen kom je heel ver. Zaken lijken misschien makkelijker uitvoerbaar als je consultant bent. Maar het palet aan onderwerpen is als wethouder zoveel breder, dat het ook logisch is dat er veel meer op je afkomt en dat het dus tijd vraagt.

Hoe gaat het met de gebiedsontwikkeling in Bodegraven-Reeuwijk en wat is jouw eigen visie hierop?

Ik merk dat het steeds meer begint te schuren tussen de verschillende belangen en functies in de samenleving. Wij liggen met onze gemeente midden in het Groene Hart en de provincie stuurt daardoor erg op (her)ontwikkeling in reeds bebouwd gebied. Vaak heb je dan te maken met versnippering van eigendommen. Als je dan een bedrijventerrein wil omvormen tot een woonwijk, heb je al snel met meerdere eigenaren en projectontwikkelaars te maken. Het is niet eenvoudig om ze allemaal op 1 lijn te krijgen. Dat is een flinke uitdaging. We zijn veel meer aan het zoeken wat kan en mogelijk is. Dat zit zowel op financieel gebied als ook op de politieke keuzes in ruimtelijke vraagstukken. Hoe hoog willen we bouwen? Wat past in onze gemeente? Kunnen er niet een paar parkeerplaatsen minder? Dit zijn vraagstukken die momenteel erg actueel zijn. Bij gebiedsontwikkeling zoek je als gemeente de richting, hoe moet een gebied eruit zien? Hoeveel sociale woningbouw is wenselijk? Dit kun je makkelijker sturen als het om je eigen grond gaat. Onze gemeente heeft nu nog maar weinig gronden in eigendom. Het wordt dus lastiger om te bouwen want je moet eerst met eigenaren om tafel. Het is daardoor lastiger om de belangen bij elkaar te krijgen. We willen eigenlijk naar 250 nieuwe woningen per jaar. Daar zitten we nu nog niet op, en het zal ook nog een flinke uitdaging worden. We zijn als gemeente afhankelijk van andere partijen, maar ook de stikstof problematiek speelt en duurzaamheidseisen die ervoor zorgen dat bouwprojecten duurder worden. We zijn daar niet uniek in, dus we moeten er maar mee dealen. En ik blijf wel optimistisch: als er geen gekke dingen gebeuren, verwacht ik dat over vier jaar die 1.000 woningen gewoon zijn gebouwd!

Hoe gaan jullie als gemeente om met de stijgende energieprijzen?

Om eerlijk te zijn mis ik hier een klein beetje het overzicht op. Het liefst zou ik met 1 druk op de knop willen zien waar we gemeentelijk vastgoed hebben en wat dan bijvoorbeeld het energieverbruik is van een pand. Dat is er helaas (nog) niet. In veel panden zitten exploitanten of verenigingen die zelf contracten afsluiten. Daardoor zijn wij het zicht hierop kwijt qua kosten van de energierekening. Er komen wel signalen binnen van exploitanten die het lastiger zien worden. Maar als gemeente kunnen wij helaas niet alles oplossen. En de vraag is ook of je als overheid alle problemen moet willen oplossen. In de maatschappij zit veel veerkracht en innovatiekracht. Als je als overheid bij het minste of geringste zegt dat je alles gaat oplossen, prikkel je ook niemand om even na te denken hoe het eventueel ook anders kan.

En wat zie jij nu als grootste uitdaging voor de gemeente als het gaat om gebiedsontwikkeling?

Ik denk vooral de ruimtevraag. De ruimte die we hebben is eindig. Het begint steeds meer een uitdaging te worden om voor alle functies ruimte te vinden.

En zien we je ooit terug in de Haagse politiek?

Ik voel mij nu eigenlijk niet zo geroepen. Ik heb genoeg ideeën maar zie in Den Haag nou niet echt een constructieve sfeer. Wat dat betreft voel ik me veel meer thuis in de lokale politiek, en daar heb ik de komende jaren gelukkig ook nog genoeg werk te verzetten.

Foto credits: Stephan van Leiden