Asset Management Gemeentelijk Vastgoed

Het gebrek aan locaties voor mobiele antennes is een overheidstaak; wat vind jij?

donderdag 29 augustus 2024

Daken van (hoge) woningen zijn altijd al multifunctioneel geweest. Vroeger werden ze versierd door tv-antennes, later door schotels en de laatste jaren ook door zendmasten voor mobiele netwerken. Maar met de groeiende interesse van groene daken en zonnepanelen wordt het steeds moeilijker om geschikte plekken te vinden voor nieuwe zendmasten, terwijl het mobiele datagebruik jaarlijks met 25% toeneemt. In het Financieele Dagblad werd begin augustus de vraag opgeworpen of overheidsgebouwen niet het voortouw moeten nemen om masten te plaatsen. [1]

 Afbouwbeleid

Telecombedrijven klagen dat het vooral in grote steden steeds lastiger wordt om nieuwe locaties voor antennes te vinden. Of om bestaande locaties te vervangen. De woningcorporaties waren met hun bezit van flats en etagewoningen van oudsher de grootste hofleverancier. ‘Alle corporaties in Amsterdam zijn bezig met een afbouwbeleid’, zegt een woordvoerder van telecombedrijf Odido. ‘Aan het einde van de looptijd van een contract zijn zij vaak niet bereid te verlengen.’ [2]

Redenen om niet te verlengen zijn:

  • Angst voor straling
  • Te weinig draagvlak bij bewoners. Bij de komst van nieuwe zendmasten moet de corporaties een stemming houden onder de bewoners. Corporaties hebben hierbij de vrijheid om de hoogte van het draagvlak te bepalen: de helft plus één of bij 70% moet instemmen
  • Optoppen (bouw van extra etages)
  • Plaatsing is voor corporaties geen corebusiness of verdienmodel
  • Wooncorporaties hebben slechte ervaringen met de contracten met telecombedrijven en met de bouw van de zendmasten. Daarom gebruiken corporaties steeds ‘tussenpersonen.’

Taak overheid

De telecombedrijven hebben vaak geen uitwijkmogelijkheden, mede door trage vergunningsprocedures bij gemeenten. Ze zien de rijksoverheid als een mogelijke oplossing en pleiten voor meer zendmasten op overheidsgebouwen. Gemeentelijke gebouwen zouden een goede optie kunnen zijn, al speelt de discussie over stralingsrisico’s daar ook.

De financiële kant lijkt minder een probleem: een antenne levert gemiddeld € 10.000 tot € 15.000 huur per jaar op. Maar € 10.000 gekapitaliseerd met 4% is wel € 250.000. Voor sportclubs of andere organisaties zou dit een interessante inkomstenbron kunnen zijn. Op overheidsgebouwen kunnen die inkomsten bijdragen aan de algemene middelen, zonder dat er een stemming onder bewoners nodig is.

Conclusie

Om het probleem van de telecomproviders op te lossen is maar de vraag of de gemeente de aangewezen instantie is, maar voor de lokale sportclub zou het wel een interessante aanvulling op de begroting kunnen zijn.

Literatuur

[1] Kwaliteit mobiel bellen onder druk, want telecombedrijven kunnen antennes niet kwijt, Financieel Dagblad 2 augustus 2024

Kwaliteit mobiel bellen onder druk, want telecombedrijven kunnen antennes niet kwijt (fd.nl)

[2] ‘De strijd over antennes op het dak wordt steeds harder gevoerd, ‘ Financieel Dagblad 2 augustus 2024 De strijd over antennes op het dak wordt steeds harder gevoerd (fd.nl)

 

naar nieuwsoverzicht