Is de hetze tegen de Omgevingswet terecht?

Werken onder de Omgevingswet is anders dan wat we nu gewend zijn. En daar is de mens van nature niet zo goed mee. Veranderingen. Wij Nederlanders al helemaal niet. Wij schoppen liever keihard tegen het onbekende aan zodat we niet kritisch naar onszelf hoeven te kijken. Op internet zie je een scala aan schreeuwerige reacties onder de artikelen over de Omgevingswet.

Zo lees ik veel mensen die de invoering van de Omgevingswet in Nieuw-Zeeland aanhalen als compleet fiasco en ‘daarom moeten wij hier niet eens aan beginnen’. Anderen schamperen ‘exit Omgevingswet’ of roepen dat de burger ‘veel hogere kosten’ krijgt door de invoering hiervan.

Terechte kritiek of het geluid van onwetende professionals die zich stiekem nog helemaal niet hebben verdiept in de nieuwe wet? Klopt deze informatie eigenlijk wel?

Begrijp me niet verkeerd, er is niets mis met het stellen van kritische vragen. Maar wat we nu zien gebeuren lijkt meer op een hetze met een opbouwende factor van min twee. Wat nou als we deze energie eens zouden stoppen in het meedenken en meebouwen aan de nieuwe wet?

De beslissing is genomen, de wet komt er. Ja, de wet is complex. Nee, nog niet alles is klaar. Ja, de invoering hiervan kost geld. Ja, de kloof in kennis is groot. En nee, er is geen werkend DSO dat voor alle gemeenten werkt. Blijf je aan de kant staan roepen dat alles belachelijk is of gaan we proberen om er samen wat van te maken? De beste stuurlui staan immers aan wal, toch?

Minister Ollongren heeft aangegeven deze maand te komen met een nieuwe invoeringsdatum voor de Omgevingswet. Wordt het 1 april of 1 juli 2022? Deze tijd is niet alleen nodig voor het oplossen van de financiële, technische en complexiteitsproblemen, maar vooral voor de mindset van iedereen die met de Omgevingswet gaat werken. Natuurlijk is alles wennen, maar tel je zegeningen... Want wees nou eerlijk, weet jij al hoe jouw werk precies gaat veranderen?

Wist je bijvoorbeeld dat:

• We in het omgevingsplan de VON-prijs van sociale koopwoningen kunnen koppelen aan de realistische NHG-grens. Dit helpt bij een haalbare oplossing van het woningnoodprobleem.
• We veel beter een financiële bijdrage kunnen vragen voor maatschappelijke investeringen. De vervuiler kan zo “gedwongen worden” te betalen.
• We minder vergunningen nodig hebben voor milieuactiviteiten en we in plaats daarvan kunnen volstaan met meldingen.

Meer voorbeelden van stappen vooruit? Deel ze met de redactie!